Βασιλιάδες ή Βασιλεφτάδες;

Οι έντονες αντιπαραθέσεις στις οποίες επιδόθηκαν τα κόμματα δίνοντας μια ακόμη θεατρική παράσταση με αφορμή την κηδεία του «τέως» δεν είχαν κανένα πολιτικό αντίκρυσμα εφόσον το πολιτειακό στη χώρα καθορίστηκε οριστικά στις 8 Δεκεμβρίου 1974, όταν ο Ελληνικός λαός στο δημοψήφισμα που είχε πραγματοποιήσει η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή αποφάσισε κατά 69,18% το τέλος της Βασιλείας στην Ελλάδα. Επιπροσθέτως, η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου με το νόμο 2215/1994, αφαίρεσε από τον τέως την Ελληνική Ιθαγένεια ενώ του ζητήθηκε προκειμένου να λάβει νέο διαβατήριο, αφού το προηγούμενο ανέφερε την έκπτωτη ιδιότητά του, να αποδεχθεί και να αναγνωρίσει το πολίτευμα της χώρας, να παραιτηθεί από τις κάθε είδους διεκδικήσεις του και να δηλώσει όνομα και επώνυμο για να παραλάβει στοιχεία ταυτότητος πράγμα το οποίο ουδέποτε έπραξε. Οι αντιπαρατιθέμενοι [επομένως] της θεατρικής παράστασης όφειλαν να γνωρίζουν όλα αυτά τα ιστορικά στοιχεία και να μην δημιουργούν χάριν των εντυπώσεων ζητήματα εκ του μηδενός.

Πώς όμως βρέθηκε να είναι στο παρελθόν βασιλιάς της Ελλάδας κάποιος με το γερμανικό επίθετο Γλύξμπουργκ; Αν παρακολουθήσουμε τη διαδρομή της Ιστορίας προς τα πίσω θα δούμε ότι ο πρώτος βασιλιάς του νεοσύστατου ελληνικού κράτους ήταν ο Όθωνας, η τελική επιλογή των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας που οριστικοποιήθηκε με τη συνδιάσκεψη του Λονδίνου του 1832 και επικυρώθηκε τυπικά από την ελληνική πλευρά τον Ιούλιο του ίδιου έτους. Προηγουμένως, τον Σεπτέμβριο του 1831, είχε δολοφονηθεί ο Καποδίστριας, ο μοναδικός 'Ελληνας κυβερνήτης, εκλεγμένος από εθνοσυνέλευση μετά την απελευθέρωσή μας από τον οθωμανικό ζυγό και ο οποίος αποδεδειγμένα επεδίωξε να οργανώσει το κράτος ιδρύοντας μάλιστα και την πρώτη αμιγώς Ελληνική Κρατική Τράπεζα την «Ελληνική Χρηματιστική». Μετά τη δολοφονία του που μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί, ο ξενόφερτος και επιβεβλημένος 'Οθωνας του οίκου του Βίττελσμπαχ εγκαινιάζει την περίοδο της Μοναρχίας στην κατά τα άλλα ελεύθερη Ελλάδα και μετά την καθαίρεσή του το 1862 συνεχίζει ο χορός των Μοναρχών έχοντας όμως παραδώσει τη σκυτάλη στον οίκο Γλύξμπουργκ, με πρώτο ανάμεσά τους τον Γεώργιο Α΄ και τελευταίο τον έκπτωτο Κωνσταντίνο. Οι συνέπειες της μοναρχικής περιόδου ήταν τραγικές για τη χώρα μας με μονάρχες εντελώς ξένους προς την ελληνική μας πραγματικότητα ακόμα και ως προς τα επίθετά τους, καλλιεργώντας συνεχώς διχασμούς ανάμεσα στους Έλληνες με στρατόπεδα βασιλικών και μη, που φιλονεικούσαν για τις παρατάξεις τους μη γνωρίζοντας ότι όλα αυτά ήταν ένα καλοστημένο ψέμα εις βάρος τους. Απορροφημένοι όλοι μας από τα μεταξύ μας μίση και μικροπάθη δεν αναρωτηθήκαμε ποτέ σοβαρά πώς ζουν τόσο πλουσιοπάροχα όλοι αυτοί οι βασιλιάδες και οι πρίγκηπες, με τα ανάκτορά τους, τους θησαυρούς τους, τις τουαλέττες τους, τους μεγαλοπρεπείς γάμους τους και τα πανηγύρια τους. Επειδή όμως έχει ο καιρός γυρίσματα, σήμερα είναι πλέον η ώρα της πραγματικής μεγάλης αποκάλυψης και εμφάνισης της Αλήθειας.

Ως μέλος της ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ 300 μία επιτροπή που υπογράφει για λογαριασμό μας ως "εκπρόσωποί" μας τα χρήματα που μαζεύονται στα παγκόσμια ταμεία.

Ο «τέως» είχε πρόσβαση στα Παγκόσμια Ταμεία των Ελλήνων μαζί με πολλούς άλλους κατέχοντες τίτλους «ευγενείας» μέχρι και Αρχηγούς κρατών και Εκκλησιών και μπορούσε με μια υπογραφή του να έχει ένα δικό του ποσοστό και μια άνετη και πολυτελή διαβίωση. Αυτό συμβαίνει πολλά χρόνια τώρα και πάντα εν αγνοία μας γιατί δεν έπρεπε να γνωρίζουμε όλοι εμείς ότι ο συσσωρευμένος πλούτος μας από την καθημερινή εργασία-δουλειά μας, πολλές φορές με απάνθρωπες συνθήκες και στερήσεις λόγω της νομιμοφανούς φορολογίας που μας επέβαλλαν, γινόταν βορά στις ορέξεις όλων αυτών των αλλογενών «τιτλούχων» και μεγάλων και τρανών που ζούσαν όμως εις βάρος μας χωρίς να κάνουν απολύτως τιποτα. Σύμφωνα με τη νομοθεσία που διέπει τα Παγκόσμια Καταπιστεύματα τα ποσά αυτά πρέπει να επιστρέφουν πίσω στους νόμιμους ιδιοκτήτες- ανθρώπους των κρατών για το κοινό όφελος διατηρώντας έτσι σταθερή την οικονομική ισορροπία του πλανήτη. H οποιαδήποτε βασιλική ιδιότητα οποιουδήποτε δεν ανήκει γενεαλογικά στο έθνος των Ελλήνων-ανθρώπων είναι πλαστή και αποτελεί παραχάραξη, κλοπή και εκμετάλλευση των κληρονομικών δικαίων και δικαιωμάτων του ανθρώπινου συνόλου. Η δόλια επιβολή των βασιλικών οικογενειών και των κλεμμένων από τους ανθρώπους δικαιωμάτων τους ξεκίνησε μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και συνεχίστηκε μέσω του Όθωνα και στην ιστορία του νεότερου ελληνικού κράτους για να φτάσουμε να βλέπουμε σήμερα εν μέσω μιας πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης μεγαλοπρεπείς κηδείες και βασιλοσυγγενολόγια να συμμετέχουν στις τελετές, να τρώνε και να πίνουν με δικά μας λεφτά.

Όλα αυτά τα παραμύθια που μας αποκοίμιζαν τόσα χρόνια πρέπει να σταματήσουν και θα τα σταματήσουμε εμείς οι ίδιοι μόλις αντιληφθούμε τη σοβαρότητα της κατάστασής μας και αποφασίσουμε ότι κανένας δεν μπορεί να μας κοροϊδεύει πιά. Ο Βασηλιάς είναι η βάση του ήλιου, είναι εκείνος που θα αναγνωριστεί από όλους λόγω των ιδιαίτερων ικανοτήτων που έχει και που τις εκδηλώνει με αρετή προς όλους και για όλους με γνώμονα πάντα το Δίκαιο, την Αλήθεια και την Ασφάλεια των Πολιτών. Ο τελευταίος Βασηλιάς των Ελλήνων ήταν ο Φίλιππος ο Β΄ και είχε αναδειχθεί από όλους τους Έλληνες του τότε γνωστού κόσμου. Το τεράστιο έργο του της ένωσης των Ελλήνων συνεχίστηκε από τον γιό του Αλέξανδρο μέχρι τον θάνατό του για να αρχίσει μετά η ανθρωπότητα να βυθίζεται σταδιακά στο σκοτεινό μεσαίωνα που δείχνει να κορυφώνεται στις μέρες μας. Είναι λοιπόν η μεγάλη μας ευκαιρία να έρθουμε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα και ενωμένοι σε ενιαία γραμμή να πάρουμε πίσω όλα τα δίκαια και δικαιώματά μας, να επανορθώσουμε τα πάντα και να συνεχίσουμε γιατί οφείλουμε να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές ατόφια την κληρονομιά τους. Ας μην παραμείνουμε άλλο θεατές της εκμετάλλευσής μας και της μεθοδευμένης καταστροφής μας τώρα που νομοτελειακά η Γνώση έρχεται και πάλι στο φως. Έχει αποδειχθεί ιστορικά πως αν δεν το κάνουμε εμείς οι ίδιοι δεν θα το κάνει κανένας άλλος για μας.

Σύνταξη: Παναγιωτοπούλου Αργυρώ

ΠΗΓΗ